10 najlepszych zabójców anime [najlepsza lista] (2023)

Po części bohaterka, po części złoczyńca, Lucy widzi swój świat w odcieniach szarości. To znaczy, gdy jest widoczny przez rozlew krwi. Zasadniczo jest sympatyczną postacią; jako Diclonii, rogata humanoidalna rasa z dodatkowymi kończynami zwanymi „wektorami” (które pełnią również funkcję przerażająco brutalnej broni zdolnej do łatwego patroszenia mięsa) Lucy spędziła traumatyczną część swojego życia w laboratorium, traktowana nie lepiej niż zwierzę ludzie. Podobnie jak inni Diclonii, ma skłonność do ekstremalnie gwałtownych wybuchów i czasami marzy o całkowitym wyeliminowaniu ludzi poprzez rozprzestrzenianie się „wirusa wektorowego”.

Chociaż jest zdolna do aktów dobroci, zwłaszcza w jej bardziej życzliwej, dziecięcej postaci Nyu, kiedy przewraca się Lucy, jedyną rzeczą, która może ją uspokoić, jest rozlewanie krwi otaczających ją osób. Nie zadowalając się zwykłym zabijaniem wrogów, często pozostawia ich okaleczonych lub okaleczonych, bezradnych i wykrwawiających się w powolnej agonii. Zdecydowanie nie jest to ktoś, z kim chciałbyś być po stronie biznesowej.

Claire Stanfield to człowiek, który nosi wiele nazwisk w trakcie Baccano! serii, ale pseudonim, który najbardziej do niego pasuje, to Vino, legendarny bezwzględny zabójca. Na ulicy krążą słuchy, że przyjął to imię ze względu na swoje zamiłowanie do przemocy; nie zadowalając się zwykłym zabijaniem, okalecza swoje ofiary, pozostawiając je pokryte krwią, wyglądające prawie tak, jakby były przesiąknięte słynną na całym świecie odmianą wina.

Mimo że w młodości został adoptowany przez rodzinę Gondoru, uciekł do cyrku, gdzie został akrobatą. Umiejętności zdobyte w cyrku dały mu przewagę w przyszłym zawodzie i pomogły mu doskonalić zdolności fizyczne. Czasami jego brutalność służy wyższemu dobru, jak wtedy, gdy jego ukochany pociąg, Flying Pussyfoot, zostaje porwany, a on dewastuje niedoszłych złodziei kolei tak bardzo, jakby byli brutalni przez potwora. Zdecydowanie człowiek godny swojej reputacji.

Yuno Gasai jest połową pary zdezorientowanych kochanków, dzięki którym tragedia, która następuje po Romeo i Julii, wygląda jak z bajki. Jako uczestniczka „Gry pamiętnikowej”, walki o przetrwanie wśród posiadaczy magicznych pamiętników, które przepowiadają koniec świata za 90 dni, stara się zapewnić przetrwanie sobie i swojej ukochanej, Yuki, w nadziei, że uda im się wygraj grę i zostań nowym Bogiem Czasu i Przestrzeni.

Jeśli założenie brzmi szalenie, poczekaj, aż zobaczysz Yuno w akcji. Jej skuteczność w eliminowaniu każdego, kto stoi między nią a Yuki, świadczy o szaleństwie, które nią kieruje. Nacisk wywierany na nią przez rodziców, by była perfekcyjna, i wynikające z tego nadużycia zmieniły ją w obsesyjną morderczynię. Pomimo jej niemal całkowitego braku empatii, uczucia, które żywi do Yuki, są prawdziwe, a wszystko, co zrobi, aby urzeczywistnić ich miłość, dosłownie wykracza poza czas i przestrzeń.

Gaku Yashiro to człowiek, który dosłownie wymordował sobie drogę na szczyt. W młodym wieku zdał sobie sprawę, jakie dreszcze daje manipulowanie innymi i że jedynym uczuciem, które może je przewyższyć, jest odbieranie życia innym, najbardziej nikczemnym dzieciom. Jego rola w społeczeństwie jako życzliwego, ojcowskiego nauczyciela szkolnego zapewniła mu doskonałą przykrywkę dla jego nikczemnych czynów, a niewłaściwie ulokowane zaufanie rodziców uczniów, na których mu zależało, dawało mu okazję za okazją.

Gaku jest bez serca i morduje każdego, kto stanie mu na drodze lub ryzykuje zepsucie jego zabawy. Chociaż nieświadomie jest narzędziem własnego upadku, przeskakująca w czasie historia serialu dowodzi chorego i pokręconego dreszczyku emocji, jaki odczuwa, gdy raz po raz morduje nieświadome dzieci. Jest fascynującą, trudną postacią, bez względu na to, pod jakim kątem się na niego patrzy.

Podczas gdy bezmyślnie uśmiechnięci, tytułowi tytani są przerażający, gdy patrzą, jak brutalnie pożerają bezbronnych cywilów i wojsko, które próbują ich bronić, bledną w porównaniu z tajemniczym i śmiercionośnym Tytanem żeńskim. W końcu okazuje się, że jest nikim innym jak posłanką o łagodnym głosie i byłą trenerką bohatera serialu, Erena Yeagera, Annie Leonhart.

Co sprawia, że ​​Annie wyróżnia się jako bezlitosna zabójczyni w świecie spustoszonym przez gigantyczne potwory pożerające ludzi? To nie tylko jej intelekt, ujawniany w walce i poza nią, gdy krwawo i beznamiętnie posyła legiony swoich towarzyszy broni, udowadniając, że posiada świadomość sytuacyjną daleko wykraczającą poza tę dziecięcą tytankę. Albo sposób, w jaki chowa się na widoku. Nie jest to nawet sposób, w jaki zdradza swoich najbliższych przyjaciół, przez cały czas narażając ostatnie resztki ludzkości na niebezpieczeństwo.

Tym, co przypieczętowuje umowę dla Annie jako wyróżniającej się dla widzów i mordercy, jest to, że kiedy w końcu zostaje przyparta do muru i poproszona o wyjaśnienie motywów jej barbarzyńskich działań, odmawia zaoferowania komukolwiek nawet prostej ulgi lub zrozumienia lub odpowiedź. Zamiast tego zamyka się w krysztale, pozbawiając kogokolwiek szansy na zamknięcie sprawy, a swoim byłym towarzyszom szansy na sprawiedliwość.

Świat Deadman Wonderland jest domem dla obsady postaci, które same w sobie mogłyby z łatwością wypełnić listę pamiętnych zabójców. Okrutny park rozrywki przekształcony w więzienie, w którym więźniowie, często przebywający tam za niewyobrażalne przestępstwa, są zmuszani do występów w makabrycznych, krwawych pokazach dla przyjemności innych, jest idealnym miejscem, w którym prawdziwy zabójca może zabłysnąć. A Hibana zdecydowanie błyszczy.

Hibana to psychotyczny zabójca, służący jako dowódca 3. plutonu Undertakers, grupy tajnej policji znanej z brutalności i braku człowieczeństwa. Podobnie jak inni na liście, Hibana jako dziecko była poddawana rażącym zaniedbaniom i torturom. Ale nawet od najmłodszych lat, kiedy zamordowała swoich kolegów z klasy i została przyłapana na zakopywaniu ich zwłok na szkolnym dziedzińcu, wykazywała zamiłowanie do rozlewu krwi. Czas, a także gigantyczny miecz, który z łatwością przewyższa jej skromną posturę, tylko zwiększyły jej zdolności, które demonstruje raz po raz.

Społeczeństwo w dystopijnym świecie Psycho-Pass jest wynikiem Systemu Sybilli, który aktywnie skanuje mózgi obywateli w celu wykrycia prawdopodobieństwa popełnienia przestępstwa przez daną osobę. Shogo Makishima, psychopatyczny morderca, który lubuje się w rozlewie krwi i ucieleśnia zło tkwiące w ludzkiej naturze, jest wytworem tego społeczeństwa.

Shogo jest dowodem na to, że System Sybilli jest z natury wadliwy, ponieważ jest w stanie organizować zbrodnie i popełniać nie do pomyślenia akty przemocy z doskonałym spokojem i pozostać całkowicie niewykrytym. Być może jego zdolność do latania pod radarem jest wynikiem jego nieludzkiego braku empatii; zabijanie ludzi nie jest dla niego „złe”, ponieważ wolałby żyć w świecie słów niż ludzi. Jego mordercze instynkty są tak zakorzenione w tym, kim jest, że odrzuca szansę na odkupienie na rzecz szansy na zemstę, która ostatecznie jest przyczyną jego upadku.

Griffith miał zostać bohaterem i królem; jego charyzma i przywództwo wojskowe zademonstrowane przez jego postępowanie z trupą najemników, Band of the Hawk, pomogły mu osiągnąć wielką sławę. Chociaż pomógł zakończyć stuletnią wojnę między walczącymi królestwami, kiedy jego prawa ręka, Guts, zdecydował się odejść, stracił przychylność króla, gdy zaatakował księżniczkę. Rok uwięzienia i tortur z rąk monarchy zmienił go na zawsze.

Aktywacja przez Griffitha behelit, magicznego przedmiotu w jego posiadaniu, daje mu moc, której pragnął, aby ujawnić swoją prawdziwą, socjopatyczną naturę. Zmienia imię na Femto, a jego nikczemne czyny obejmują mordowanie swoich wyznawców i gwałt na jednej z jego najlepszych przyjaciółek (co skutkuje poronieniem i jej późniejszym szaleństwem), podczas gdy jego drugi najlepszy przyjaciel patrzy. Morduje sobie drogę do spełnienia swoich marzeń o władzy, zakładając królestwo pod pretekstem ochrony mieszkańców Midland przed potworami, mimo że w rzeczywistości jest jednym z nich. Bez względu na to, po której stronie miał rację, czy nie, Griffith zostawił po sobie ciała.

Light Yagami jest doskonałym przykładem dobrych intencji, które poszły w złym kierunku. W czymś, co wydaje się dość odpowiedzialnym użyciem notatnika, który daje posiadaczowi możliwość zabijania bez wyjątku mocami boga śmierci, Light wyznacza sobie misję oczyszczenia świata ze zła, wysyłając jednego przestępcę na raz. Ale historia jego pragnienia zostania sprawiedliwym władcą utopii wolnej od przestępczości wystarczy, aby każdy widz zakwestionował, czy cel naprawdę uświęca środki.

To dlatego, że niedługo Light zakocha się w swojej roli sędziego, ławy przysięgłych i kata i zacznie nadużywać swojej władzy. Nic dziwnego, że przyciąga to uwagę Interpolu i niesamowicie niespokojnego cudownego dziecka detektywa L, rozpoczynając przebiegłą grę w kotka i myszkę, która pozostawia po sobie kilka (w większości) niewinnych ciał i niezliczonych martwych przestępców.

W końcu, prawie bezkrytyczne użycie Death Note przez Lighta go dogania, ale nie wcześniej niż spalił wszystkie swoje mosty. W końcu Light nie stał się lepszy od przestępców i zabójców, których chciał przede wszystkim powstrzymać.

Postać, która jest imiennikiem serii, Johan Liebert, jest anime, które najbliżej uchwyciło okrutną, przerażającą inteligencję kultowego filmowo-literackiego psychopaty, Hannibala Lectera. Nazywany przez inne postacie potworem, diabłem, a nawet kolejnym Hitlerem, jest bezlitosnym zabójcą, którego intencją jest po prostu rozkoszowanie się cierpieniem innych.

Został uratowany od śmierci jako dziecko przez znanego i życzliwego chirurga, dr Tenmę. Niestety, akt dobroci zapoczątkował fatalną i krwawą serię wydarzeń, które zabrały widzów do mrocznego podziemi i zbadały, do czego zdolni są ludzie, gdy poddają się swoim najmroczniejszym impulsom. W przeciwieństwie do niektórych wpisów na tej liście, częścią tego, co czyni Johana tak przerażającym, jest zło, którego jest w stanie dokonać jedynie dzięki swojej wyrachowanej inteligencji i rozbrajającej charyzmie. Ale brakuje mu również ich zbawiennych cech.

Jest zdolny do okrucieństwa i przemocy wobec ludzi, których, jak twierdzi, kocha, takich jak jego siostra, a nawet dzieci. Orkiestrator niezliczonych traum, zarówno fizycznych, jak i psychicznych, a także wielkich i małych masakr, Johan w najbardziej krwawy sposób udowadnia, że ​​żaden dobry uczynek nie pozostaje bez kary. Bardziej kultowy, makiaweliczny morderca nie pojawił się jeszcze na ekranach naszych telewizorów.